Het had altijd erger kunnen zijn….

Vorig jaar tijdens onze zomervakantie viel mijn man en brak hij zijn enkel. Hierdoor was de vakantie na 5 dagen over en gingen we naar huis. (Dat klinkt makkelijker als dat het was, maar dat doet nu niet ter zake)
Op een zeker moment mopperde ik wat dat ik het niet zo leuk vond dat de vakantie nu ten einde was. Maar dát werd niet door iedereen op prijs gesteld. Want voor mijn man was het véél erger, vólgend jaar gingen we toch weer opnieuw naar deze plek en: hij leefde tenminste nog!
Kort door de bocht: u mag weer mekkeren als ‘ie dood is!

Nu is het een jaar later en we kunnen de dooddoener “volgend jaar doen jullie het gewoon opnieuw” wat ons betreft naar het hokje “onzin!” schuiven want dit jaar gingen we dus niet.

We hoorden allerlei reacties: “Voor je vader/ ouders is het veel erger”: klopt!
“Een jaar niet op vakantie is ook niet erg” (door iemand die nét terug was) klopt vást ook. Maar het voelt nu even niet zo.
“Hij leeft nog”:  klopt óók!
Wil ik dit soort reacties horen en / of zijn ze helpend: niet per sé.

Het is vast al duidelijk, dit stukje gaat over dooddoeners!
Ik schrijf erover om alles even op een rijtje te zette, om mijn frustraties even te uiten. Want zitten de uitsprekers van deze dooddoeners daarop te wachten: vast niet! Tevens loop ik het risico dat als ik die direct uit naar diegene dat het dan ‘nogal lomp mijn strot uitkomt”.
En in elke dooddoener zit een kern van waarheid. Je zit mijns inziens als “ontvanger van de dooddoener” echter niet speciaal te wachten op dat bericht.

Een week of wat terug liep ik nogal met mijn ziel onder mijn arm. Geen zin om wat te doen, geen zin om thuis te blijven, geen fut om iets te verzinnen, zorgen om mijn vader. En alle zoektochten kwamen uit op niets. Iemand vertelde me “dat ik gewoon wat leuks moest gaan doen”
JA! Als ik dat gekund had dan had ik het wel gedaan. Maar alle leuke dingen waren (voor even) nu allemaal niet leuk.
Ik nam de hond mee en ging een stuk wandelen. Ik was weer een uurtje bezig en tijdens zo’n wandeling wordt ik vanzelf wat afgeleid.

Na het annuleren van onze vakantie vertelde iemand dat Nederland ook mooi was!
uuh ja?
..
Wat zou iemand willen bereiken met zo’n opmerking?
Het internet heeft er iets over te zeggen:
“Een dooddoener (of machtspreuk) is een nietszeggend argument dat een gesprek van het onderwerp afbrengt, waardoor een verdere gedachtewisseling wordt afgesneden, het dood doet slaan.”
Wat ik ook nog vond: “je kunt er niets tegenin brengen” en: “een dankbare uitweg uit een gesprek dat je niet meer wenst te voeren”

Ah, dat dus. Mensen vinden dat ik mekker? Of vinden het onderwerp lastig? Wat is er mis met zeggen dat dat allemaal stom is, of iets van die strekking?Van de week was er iemand die me vertelde “dat ik met mijn creativiteit vast wel iets leuks ga verzinnen”.
Vast wel.
Oh het komt goed hoor, we komen de zes zomervakantie – weken wel door. Thuis in een ziekenhuis of ergens anders.  
We komen ze ook door als we alle vakantie – verhalen en -foto’s van iedereen zien. Hoewel het soms echt wel even zuur is óndanks dat we van huis uit ook leuke dingen doen.

En vólgend jaar….