Schrikken!

En toen stond er ineens een vrachtwagen voor de deur. De chauffeur belde aan en zei “ik heb een pallet voor u!”
Ik schrok me wild. Een pallet? Ik wist wel dat de bestelde boeken zouden komen. Maar dat het een pállet vol zou zijn? Ik keek buiten, en zag dat de laadklep van de vrachtwagen al open stond.
Allerlei scenario’s schoten door mijn hoofd. Een pallet vol dozen? Ik heb gewoon het bedrag betaald dat hoorde bij 100 boeken. Dacht ik. En een nulletje extra valt wel op.
Hoe kon er nou een pallet met boeken komen? En: waar moest ik die laten? Nouja, zet maar in de voortuin dacht ik nog. Dan sjouwen we ze vanavond wel naar boven.
Ik liep met de chauffeur mee naar de vrachtwagen en hij zei “dit is het!”
“Ooooh het is maar een kleine pallet.” Poeh. Bij mijn eerste boek was het gewoon 1 grote doos. Dit was wat onhandiger ingepakt dacht ik. De chauffeur mopperde nog wat over dat hij deze pallet liever niet had gehad vanwege het onhandige formaat.

Hij vroeg nog of ik was afgestudeerd, want daar kende hij het bedrijf van. Nou, dat ook, maar ik heb ‘ook’ een boek geschreven.
Hij tilde de kartonnen minipallet met 3 dozen erop uit de auto en zette ‘m bij ons in de gang.

Dat was even schrikken. Maar gelukkig liep het toch nog goed af!
Drie dozen met boeken!