IJsbeer

Ik ben vaak boos.

Correctie.
Het LIJKT voor een ander vaak alsof ik boos ben.
Maar ik ben dan moe, bang, verdrietig, bezorgd,
Of gewoon boos.
Best lastig. Dat heb ik al een tijd. En ik vind dat vervelend.
Het was ook de reden dat ik me aanmeldde bij de psycholoog. Omdat ik minder vaak boos wilde lijken.

Het was ook een van de dingen waar hij zich aan stoorde. Dat ik zo vaak boos was.
Uitleggen dat ik boos leek, maar eigenlijk verdrietig of bang ben is lastig. Soms ook omdat ik zelf niet goed begrijp wat ik voel. Welke emotie ik eraan geven moet.  Ik vind het ook behoorlijk stom van mezelf. Hier wilde ik graag aan werken. Er kwam “iets” tussendoor. Wat voorrang kreeg en moest hebben.

Tijdens de gesprekken kwam al snel de “anger iceberg” ter sprake. Je lijkt boos,  maar er zitten zoveel gevoelens onder. Ik leerde dat boosheid een goede manier is om met andere, moeilijkere, emoties om te gaan. Dat er ónder die boosheid van alles zat. En dat ik daarmee aan de slag moest.

Ik kocht een knuffelijsbeer bij Wildlands in Emmen.Elke keer als ik naar de beer kijk, denk ik weer even aan de “anger iceberg.”
Als ik huil komt Jongste vaak naar me toe en vraagt: “zal ik je ijsbeer even voor je halen?” Dan helpt-ie tegen mijn verdriet. Een van de emoties die onder die boosheid zit.

En als er iets bijzonders is slaapt zij bij onze oudste. Omdat dat het helpt.
Helpt ze ook nog tegen angst.
Multifunctioneel dier, zo’n ijsbeer.