We staan aan de vooravond van de Nijmeegse vierdaagse. Al jaren heb ik het erover dat ik die graag eens wil lopen.
In 2017 speelde ik voor het eerst serieus met de gedachte, en ik moest van mezelf voor 1 januari 2018 hebben besloten of ik zou gaan. Ik kon geen besluit nemen, en dus ging ik niet.
Gelukkig maar. Er was thuis ineens vanalles aan de hand en tijdens de “Via Gladiola” lag ik in bed met een longontsteking.
De jaren erna speelde het zeker nog door mijn hoofd, maar echt serieus was het plan niet ,in 2020 en 2021 was er geen. In 2022 keek ik weer vanaf de bank en ontstond er een serieuzer plan.
Ik zou eerst eens in mijn eentje de vierdaagse van de Bollenstreek lopen, en eens kijken hoe met dat zou bevallen. Ik was ingeschreven, plan gesmeed en…. drie dagen van tevoren kreeg ik (weer) corona en werd er dus niet gelopen. Idee was leuk, uitvoering minder.
Zo rond oud en nieuw was er nog een klein plannetje over om in 2023 de Nijmeegse Vierdaagse te lopen. Blij dat ik me niet inschreef!
Eerst scheurde ik mijn enkelbanden en daarna werd mijn vader ziek.
Door die enkelbanden was er niks van trainen gekomen, en nu mijn vader zo ziek is zie ik het vertrek naar Nijmegen al helemaal niet zo zitten. Mijn moeder had (jaren geleden) al beloofd dat ze chef d’equipe zou zijn. En dat gaat nu ook niet.

Er zijn ook ‘gewoon’ mensen die ‘m ongetraind lopen daar in Nijmegen. Ja leuk! ingeschreven, aan trainen niet toegekomen maar we zien wel. Wij maken er een heel ding van. Maar als ik ga dan wil ik ‘m uitlopen ook!
Ik ben blij dat ik dit jaar niet hoef. Ook wel jammer, want het weer is er prima voor. Wel wat regen, maar prima temperaturen.
Mijn enkel gaat het ook niet redden, die 4x 40 km. Omdat we niet gaan wandelen in Oostenrijk gaan zei ik gekscherend tegen de fysio “dat ‘ie nu weer een jaar langer de tijd had om de boel te fixen”.

De vierdaagse van de Bollenstreek in oktober dit jaar durf ik me nog niet voor in te schrijven. Vorig jaar was ik mijn startgeld al kwijt vanwege corona. Dat hoef ik dit jaar niet  nog een keer kwijt te raken. Misschien schrijf ik me last minute nog in.
Voorlopig kan ik zover nog niet vooruit kijken. En niet zover lopen ook trouwens.
Feit is wel dat ik vrijdagmiddag weer op de bank lig te kijken naar de Via Gladiola. En dan vast weer te dromen van ‘volgend jaar loop ik ‘m ook’
We gaan het zien…..