Jongste

Meisje, wat ben je toch een levensgenieter!

Je springt, rent, danst en klimt op alles wat je tegenkomt.
De trampoline, de bank, de tafel en de keuken.
Je zal al op tafel voor je kon lopen, en met dat geklim ben je nooit meer gestopt.
Je komt wel eens thuis met een bult, een schram of een blauw oog.
De laatste ‘oorlogswond’ die je opliep was bij een botsing met een paaltje terwijl je van een natte glijbaan ging. Het is bijna genezen, maar het zal wel niet de laatste buts zijn die je oploopt.
Het aantal keren dat we met je bij de huisarts of de huisartsenpost zijn geweest kunnen we gelukkig op één hand tellen.

We moeten je niet vergeten. In alle zorgen die er soms zijn om je zus, zijn we soms bang dat we jou een beetje vergeten. Dat je aandacht tekort komt.
Gelukkig weet je ook die aandacht goed te vragen.
Je komt vragen om een spelletje, of je slijm mag maken (bah!) en je roept ook met enige regelmaat dat je hónger hebt.
Je kunt net je boterham naar binnen schuiven en even later alweer naast me staan met de vraag of je ‘een fruitje’ mag. Soms mag dat. En soms niet.
We leerden je al dat je soms geen ‘honger’ hebt maar ‘lekkere trek’. En dat kom je ook graag melden.

Je kunt intens genieten van in het weekend met zijn vieren op de bank tv kijken met een chippie erbij.

Een tijdje terug zijn we met z’n tweetjes een nachtje naar van der Valk geweest. Je genoot met volle teugen van alle aandacht. Je mocht kiezen wat je wilde. Een hotel met zwembad moest het worden. En winkelen. Dus dat deden we. Op de zeventiende etage zat onze kamer. Ik wilde me gaan omkleden, en je zei dat ik toch écht wel de gordijnen dicht moest doen, anders zouden ‘de buren’ me in mijn blootje zien.
Je ging in de sauna liggen alsof je nooit anders had gedaan.
Netjes aangekleed dineren in het hotel, ’s morgens een paar keer langs het ontbijtbuffet schuiven. ’s Avonds in bed verzuchtte je dat je mij nu even helemaal voor jezelf had. Ik smolt!
Het is nog maar enkele weken geleden, maar vanavond vroeg je me of we nog een keertje naar van der Valk konden.

Laatst riep ik een keer ‘bluf’ in huis.
Jij vroeg wat dat was.
Papa zei:  “dat is opscheppen”
“Papa? Wil je iets bluffen in een bakje” was de vraag die jij stelde.
Het zal ook weer niet over eten gaan…

Je kunt ook super goed chillen. Met de tablet, onder een dekentje lekker een filmpje kijken. Een tijdje terug rolde je je helemaal in een dekentje en zei daarbij “ik wil zo warm blijven als een kroket in de airfryer.”

En nadat papa wéér zijn zwembroek vergat mee te nemen op vakantie zei je dat “wij vrouwen tenminste slim zijn omdat we wel onze zwembroek meenemen op vakantie” Die kon papa in zijn zak steken.

Je kunt me tot wanhoop drijven met al je vragen en streken, maar ik kan ook intens genieten als jij geniet en plezier hebt. Lief meisje, blijf zoals je bent. Je komt er wel!